Jedan novinar o domaćim Rock muzičarima...

[Boogie Woogie]

all right, I shall retire now ..


(odo duplatim kladijonicu )

[balanso]

treba samo uzeti govnjivu motku, pa preko ledja , da vidis sta je "kvalitetan osecaj"

[Boogie Woogie]

a može i tako

[Dushan-85]

Dusane S,

Naime, nisam ja pisao u cijelom postu o tome da je narod glup i da nema pojma o tome sta je dobra muzika. Nasi etno muzicari i svi koji se bave time, dakle muzikolozi i etno-muzikolozi, upravo njima mogu zahvalitit sto su sve te stvari sacuvane od zaborava. Ono sto je Vuk Stefanovic Karadzic bio za srpsku knjizevnost i jezik, to je Mokranjac bio za srpsku muziku, jer sve sto je cinio, on zapravo duguje narodu. Ali, velika je razlika izmedju onoga sto je narod, i ono sto je masa. Oni uzimaju i gutaju ono sto im se predaje i prodaje bez ikakvog razmisljanja. Moze se reci za nase narodne, mislim pritom na narodne pjesme koje su se pjevale i izvodile prilikom nekog obreda, bile namjenjene, na neki nacin 'masama', ali te mase su imale tacno odredjen, zacrtan, razlog i svijest o tome zbog cega cine to sto cine. Dok je slucaj sa danasnjom mas-muzikom, sasvim drugacija, jer je danas osnovni i najbitniji razlog sto vise napuniti dvoranu, salu ili halu, i to je glavni parametar uspijeha kod nas i u svijetu. Jer sama scena je postala, estrada, je postala ono sto kroji muzicko nebo nad nama. A ja nikako nisam imao namjeru da pominjem ljude iz 'probrane publike' u namjeri da ih opisujem kao neke bogomdane genijalce koji jedini kapiraju sta je to prava i ispravna muzika. Vrlo mali broj ljudi ce se okrenuti nekoj 'svojoj muzici' , pored svega onoga sto mu se daje i prodaje. I to su doslovno grupice, pa makar da se cinilo da ih imana na hiljade, jer kad se uporede sa 'mejnstrim' grupama, i njihovom publikom, njihovi fanovi izgledaju 'malobrojni' pred njima.

Opet sva ta prica oko 'elitisticnosti' je dosta pipava. Moje misljenje je mi imali jaku scenu prije izbijanja rata 1991. Ali, opet uzmi primjer da je postojala grupa ljudi koja se furala samo na elektronsku ili dzez muziku, i nista ih dalje od toga nije zanimalo. I oni jesu tada bili u manjini. I oni, tako ispada, jesu bili 'probrani' iz one publike koja je masovno slusala , da kazemo, Lepu Brenu, Bijelo Dugme, Colica koji su bez po muke punili velike hale. Ali to nista nije govorilo o sceni, koja je imala bendove kao sto su bili SMAK, AZRA, KORNI GRUPU, TIME, EKV, DISCIPLINU KICME, HAUSTOR, LEB I SOL, jer po difoltu se ne moze reci da je to bila losa muzika, ali onaj dio publike koji je slusao sasvim drugu vrstu muzike, nije slusao to, i moze se reci da su oni bili 'elitisti za sebe', jer se nisu 'mjesali' sa publikom koja je slusala navedene grupe.

Opet, sve to dolazi i odlazi u svoje vrijeme. Sada, da bi se opstalo, bas kao nekad, muzicari se prilagodjavaju i 'udvaraju' sopstvenoj publici. Najbolji je primjer dalo u pravo DUGME kad je objavljen DOZIVJETI STOTU, gdje su oni, vidjevsi 'da je novi val dosao po svoje', promjenili svoj stajling i koncept, i nacinili nesto sto uopste ne lici na njih. Ali oni su nacinili taj, doduse, neuspjeli eksperiment, ali to je dokazalo, da su bendovi poceli da slusaju puls svoje publike. Bas tih osamdesetih LEB I SOL , posle objavljenog albuma, poslednjeg nacinjenog po starom receptu, TANGENTA, i objave seta pjesama primjenjene muzike pod naslovom ZVUCNI ZID, prave veliki zaokret u svom izricaju i cine kompromis sa publikom i vremenom u kojem su , i prave dva albuma sa lakim pop-pjesmama. Iako su i KAO KAKAO i PUTUJEMO, njihovi komercijalni albumi, oni nisu lose uradjeni, ni produkcijski ni muzicki, vec su pokazali da je bend zadrzao svoj predjasnji kvalitet/ ako pritom izuzmemo tekstove pjesama, koji im nikada nisu bili neki ubitacni dueti/. Isti slucaj se moze reci i za Sanju Ilica, koji je prije BALKANIKE napravio jedan zanimljiv album-DELTA PROJECT. A sa albumom BALKAN 2000 napravio je fin spoj svoje instrumentalne muzike i etno zvuka. Sve je to bilo nekako sretno spojeno. Vec kasnijim BALKAN CONCEPTOM, gdje je zagazio u electro-sound, napravio je jedno veliko iznenadjenje, za mene licno dosta neocekivano i neprijatno, objavljujuci album CEEPAJ, gdje je ponudio svoje vidjenje 'brass muzike'. Ono sto mi tu smeta je sto se ponovio onaj Bregovicev koncept, gdje ce jedan sjediti i 'dirigovati' duvackim orkestrom. Mislim da ce se samo nasledje romske muzike, konkretno trubacke, toliko srozati da vise nece liciti ni na sta. Ja na primjer volim film SOK OD SLJIVE, zato sto se tu , pored prikaza kako funkcionise estrada, pod Mikijem Rudinskim, i ono sto mi se jos vise dopalo u tom filmu jeste upravo muzika, zvuk juznjackih truba, koji je tu prikazan u najizvornijem obliku. Od Bregovica, pa nadalje zahvaljujuci pritom i Kusturici, trubu nema ko nije 'stavio na tezgu', i odatle su krenule razna izdanja i izdavanja iu svim mogucim aranzmanima. Tako da me uopste nije zacudio ovaj Ilicev zaokret. Ali ono sto je Majls Dejvis rekao da nije nigdje vidjeo da se moze svirati truba kao na Guchi, ne vazi za nashe, jer oni se odnose prema tome kao prema sopstvenoj 'prciji' s kojom mogu ciniti sta im je volja. Tako se kod nas cini i pravi muzika za mase. Taj koncept i metod najbolje je prikazala prica tj. film DO IZVORA DVA PUTICA reditelja Zorana Peza iz omnibusa KAKO JE PROPAO ROKENROL. Tako je isti slucaj sa danasnjom scenom, jer ako smo tamo imali 'Jugo- Nindza', onda ovdje imamo razne zvezde i zvezdice granda. i neke ljude koji su dosli u nase zivote za manje od jedne godine dana. I mi slabo znamo sta o njihovom muzickom umijecu , ali oni prosto 'znaju posao' i prodaju velike tiraze. Za nekolike godine imacemo cijelu armiju takvih ljudi-proizvoda. I sto se bara vise bude punila krokodilima, i bude postala sve tjesnija i tjesnija, sve ce se pretvoriti u jedini moguci izbor koji nam je dat, jer ce izgledati kako nikakva mogucnost izbora, zapravo, i ne postoji. I doci ce se do toga da ti je 'mas-muzika', jedina 'elitisticka muzika' koja postoji.

Ono sto si naveo za 'arhine Zapada', o tome sta je a sta nije etno muzika. Opet, i to oblacenje ljudi u odijela imaju svoj pecetav vremena u kojem nastaju ta i takva pravila. Nekad su ljudi zasigurno zivjeli sasma goli dok ih klimatske promjene i oscilacije vremenskih prilika nisu navele da se obuku. Isto tako danas je moda da se oblacis tako-i-tako, bez obzira da li ti je to ugodno ili ne, ali to je 'drustveno prihvatljiovo, i to su 'pravila igre'. Ali, ako taj neko ima svijest o tome ko je, sta je i kakav je , njega nece poremetiti cinjenica da on nosi nekakvo 'japijevsko' odijelo. A ako nisi sa tim na cisto, onda te ni najbolje Armanijevo odijelo iz gabule nece spasiti. Bas tako mislim i za nasu muziku. Ako se prilikom obrade zvuka i samog zapisa ne unisti onaj nukleus, koji originalnu pjesmu cini tako specificnom, i prenosi onu posebnost duha i osjecanja koju ona sa sobom nosi, onda je sasvim svjedjeno u kakvom je i kojem studiju napravljena i pod kakvim arsinima napravljena. Isto tako, meni se dopada kako zvuci SITNA LISA, koju izvodi legendarni makedonski gajdas , pocivshi, Pece Atanasovski, jer je ona prenosila onu nepatvorenu energiju koja je izbijala iz samog instrumenta i nje same. Ali, mi se i svidjela spredno napravljena obrada Bodana Arsovskog i njegovog EZGIJA ORKESTRA na albumu NEDOGLED. Dakle, nije nasa muzika losa sama po sebi, niti je losa ako je Britanci ili Amerikanci proglase takvom, jer ona nema nikakvih veza sa stereotipijama neke vajne 'vise rase' naseg doba. Kao sto svako vrijeme nosi svoje breme, tako se i svaka obrada narodne muzike mora znalacki obraditi, kako bi zadrzala svoju ljepotu. No, to mogu ciniti samo oni koji zaista prilaze svemu tome bez ikakvog interesa, osim da sa ljudima prodjele tu ljepotu i vrijednost. Sve ostalo, vodi ka srozavanju tog istog nasledja. Bas tu pseudo-narodnu muziku, na najprizemniji nacin, nekad su i danas koriste narodnjaci. i njihova muzika samo je 'narodna' zato sto je velikoj masi ljudi prijemciva i slusljiva, ali ona nema nikakve duboke veze sa nasim stvarnim narodnim identitetom. Svi njihovi uradci samo ponegdje podsjecaju na ono sto jeste narodna muzika, izvorna, muzika, ali je daleko od onoga sto daje stvarna, stara, arhaicna, narodna muzika. Kao sto rekoh, ta 'arhajska' muzika je imala je u sebi 'ugradjen' cilj i smisao, dok se danasnju folk muziku to tesko moze kazati. Tipican primjjer, opet ga navodim, jeste Goran Bregovic, koji je nacinio pjesmu LIPE CVATU, kome je, gle cuda, isto kao gost na snimanju iste numere bio- Pece Atanasovski. Ali ono sto ej samo imalo patinu narodne pjesme, na kraju se pretvorilo u najprizmeniju himnu niskih strasti pod i nad kafanskim stolom/ sjetite se samo spota/. Dakle, dok je bilo narodne muzike, svako ju je zlo-upotrebljavao onako kako je zelio. Zato sto je ona sasvim otvorena za interpretaciju. Bas tu odrednicu 'balkanska muzika' , bas kao i sve sto je 'balkansko'/ sa onim prizvukom niskog, primitivnog i plitkoumnog/ stvorili su oni koji su se trudili da je posto-poto razvodne i koliko je god brzo moguce pokazu 'velikim narodnim masama'. I tu se izgubilo mnogo toga. Uvijek postoje, s druge strane, i oni koji tu nasu etno-muziku pokazuju na valjan nacin, i ona moze dobro proci svuda. Jer, nije samo tu stvar da ce tu dobro i vjesto obradjenu narodnu pjesmu slusati samo 'probrani slusaoci', vec i oni ljudi koji su zeljni neceg autenticnost, iskrenog i iskonskog, sto ce im vratiti osjecaj samobitnosti, postojanosti i biti orijentir kroz ovu dzunglu razno raznih monster-hibrida, raznih muzickih prava, fela i zanrova, na koje imaju 'srecu' tako cesto da nailaze u svom zivotu.

Eto toliko.

[Duane]

osecaj je kvantitativna a ne kvalitativna mera

[sinisake]

A ja ne znam sto bi nasa narodna muzika morala da bude automaCki vredna, po sebi, sto bi reko Kant...
Meni se vise svidjaju, recimo turska, ili makedonska.
Naposletku, kao i u jeziku, malo je tu zaista naseg.
Eh, tragedije malih naroda...

[Boogie Woogie]

naša narodna muzika je tekstualno patetična, a u muzičkom smislu ona je pravi eklektični urnebes svakojakih, uglavnom orijentalnih uticaja.
za razliku od narodne, naša "urbana" muzika vuče na Zapad. Ali je i ona obezglavljena, neautentična i potpuno zavisna od trendova.

Taj muzički "rascep" na Orijent i Zapad, slika je i prilika i našeg društva u celini, pri čemu u toj napni-nategni poziciji, ipak jače mirišu burek i kebab, negoli hot dog i kroasani..(a o mocart kuglama da i ne govorimo)

[kide]

Taj muzički "rascep" na Orijent i Zapad, slika je i prilika i našeg društva u celini, pri čemu u toj napni-nategni poziciji, ipak jače mirišu burek i kebab, negoli hot dog i kroasani..(a o mocart kuglama da i ne govorimo)

taj muzički i soc-kulturni rascep na Orijent i Oksident, tj. njihov neprestani dijalog jeste prilika za raznorazne fuzije i sinteze, naravno uz malo veštine i mere u pristupu. jeste se vaga pomerila ka orijentu, od 90ih naovamo, što ne znači da se opet neće vratiti ka zapadnom uticaju, i tako u krug. taj dualizam je nešto najvrednije što čovek uopšte, a pogotovo balkanski čovek može da ima, jer ta dualnost stvara dinamiku i sprečava da se ubijemo od dosade.

ne znam gde još postoji takav sudar velikih kultura sa tako dinamičnim efektima... možda američki jug, a pogotovo jug Španije, Al Andalus, flamenko sa jakom tenzijom i stalnom "borbom" prirodnog i harmonskog mola. mislim da smo ipak najsličniji Špancima, jer su nas orijentalci karali uzduž i popreko vekovima, u stvari njih Arapi duže nego nas Turci.

[nenadnenad]

Njima su turci doneli flamenko i naprednu arhitekturu.....sta su nama doneli ?

[Kristijan]

Turci i Arapi nisu isto, i ne dele istu kulturu, samo istu religiju. Turska imperija je prvih 250 godina imala isključivo Grke u administraciji, jer im nikako nije polazilo za rukom da ustanove sopstveni školski sistem koji priprema kadrove za bilo šta drugo osim za verske potrebe. Turci s kojima smo mi imali najdirektniji dodir u istoriji su daleko više apsorbovali lokalni nego što su donosili sopstveni uticaj. Njih je pre svega interesovao ideološki, verski uticaj. Iako cu imali sultana, ipak možemo da pričamo o njihovoj imperiji kao o teokratiji. To se možda najslikovitije ogleda u tome što su se starali da obezvrede svaku svetovnu vlast, a da na mesto vazalnih vladara, ili čak sudija, postave lokalno hrišćansko sveštenstvo - za njih je, bez obzira na verske razlike, jedini relevantan sagovornik bio onaj ko se stavio u službu boga u najširem smislu. Jedna od čestih zabluda je i da smo inficirani turskom muzikom. Ko poznaje makar malo staru balkansku muziku, i staru vizantijsku muziku, nikad ne pravi ovakvu grešku. U krajnjoj liniji, Turci kao tvrda struja Islama nisu ni bili osobito zainteresovani za muziku. Srbija je pre turskog osvajanja ponajviše bila pod uticajem Vizantije, koja je bez obzira na sve ostale tekovine, u umetnosti ipak predstavljala orijentalnu imperiju. Možemo da govorimo o srodnosti muzike Vizantije i drugih orijentalnih kultura, i nesumnjivo je da sličnosti postoje, ali ako ćemo u celoj priči baš da preskočimo Vizantiju (što bi bilo nesmotreno), onda pre možemo da govorimo o arapskoj muzici, a ne o turskoj muzici. Zanimljivo je čitati kako Mleci pišu o diplomatskoj misiji vizantijskog cara, i kakav utisak na njih ima njegova pojava, njegova pratnja, i ceo vizantijski ceremonijal. Pričamo o vremenu pre turkog osvajanja, a već tada je taj jaz između istoka i zapada apsolutno nemerljiv, kao da pričamo o 2 planete. U krajnjoj liniji, taj jaz postoji od antičkog doba, grčka i rimska kultura su zacrtale 2 osnovna puta koji se gotovo nikad nisu stvarno ukrstili. Ako pričamo o Balkanu, nemoguće je da zanemarimo ove istorijske činjenice.

U Vizantijskom muzeju u Carigradu postoji saz star 1500 godina. Da, da - taj instrument koji najveći broj ljudi danas vezuje za Turke je daleko stariji od bilo kakvog turskog prisustva na ovim terenima, i uopšte nije menjan - Turci su ga usvojili takvog kakav je.

Naravno, moderna Turska je Ataturkova Turska, najliberalnija islamska kultura koja trenutno postoji, i da - naša aktuelna pop muzika (hmmm... malo nam se mute granice između pop i etno muzike...) je u dobroj meri ozračena industrijom pop muzike iz Turske, a opet ta muzika predstavlja takav težak miks raznoraznih muzičkih tradicija, da nije uopšte lako identifikovati poreklo svakog elementa u toj čudnoj formuli. Malo je neozbiljno svaki put kad se čuje harmonski mol da se poviče: "A-ha! Turska muzika!"

Rekao bih da se termin elita suviše elastično tumači i koristi. Izvorno, termin uopšte nije tako "elitistički" kako se često prikazuje. I pre svega je diskutabilno da li ima smisla govoriti o eliti kad raspravljamo o pop muzici.

[Doolio]

eto, mene je mrzelo, a teo sam da napisem isto sto i ti sto se historije tice, tako da, fala:)
ljudi cesto prave tu "turci/arapi" gresku, kao sto takodje zaboravljaju da je vizantija imala ogroman uticaj na nas u svakom kulturoloskom pogledu. uvek smo se drzali vizantije (uz neka kulturoloski nebitna odstupanja uglavnom vezana za puko politicko, medjutim ne i kulturolosko odstupanje - tipa papa daj krunu i tome slicno). turci su i sami preuzimali od arapa razne stvari, medjutim nisu marili za kulturu, duhovnost, pa ni obrazovanje toliko koliko arapi tako da je velika greska mesati arape i turke jer su turci vise u nekom orkovskom fazonu:) dok su arapi bili daleko prosvetljeniji i negovali su zavidan stepen obrazovanja, umetnosti i zanatstva, poznato je da su postovali dela starogrckih filozofa i bili jako dobri u medicini. u sustini su njih turci sjebali isto ko i nas.

[Duane]

Njima su turci doneli flamenko i naprednu arhitekturu.....sta su nama doneli ?

harač i zulum

[nenadnenad]

Vidi se uticaj turaka i danas kod nasih politicara

[sinisake]

Jos vise kod naroda.

[Rocket Roll]

...Turci kao tvrda struja Islama nisu ni bili osobito zainteresovani za muziku.

Ortodoksni islam je protiv instrumentalne muzike. Kod nas je, od duhovne muzike neortodoksnog islama, moglo da se čuje samo ono što se sviralo u mevlevijskim tekijama, koliko ja znam. Međutim, postoji svetovna muzika Otomanske imperije, ali ne znam koliko je ona uticala na njoj savremenu svetovnu muziku Srba. Verovatno malo. Zurle su jedno, gusle i "ženske pjesme" su drugo.

http://en.wikipedia.org/wiki/Islam_musi ... _and_music
http://en.wikipedia.org/wiki/Mevlevi_Order